Soczewki kontaktowe asferyczne

Dwie soczewki kontaktowe na mokrej, niebieskiej powierzchni

Rozróżnienie na soczewki kontaktowe asferyczne i sferyczne odnosi się nie do rodzaju wady wzroku (jak w przypadku szkieł okularowych), ale do rodzaju konstrukcji soczewki, która wpływa na grubość soczewki i jej dopasowanie się do powierzchni oka. Obecnie większość soczewek kontaktowych miękkich to soczewki asferyczne. Wcześniej, częściej produkowane były soczewki sferyczne, ale konstrukcja hydrożelowa pozwoliła na zminimalizowanie grubości soczewki a dodatkowo wprowadzenie takiego ich kształtu, który lepiej odpowiada zapotrzebowaniu oka.

Ważną zaletą, jaką ma soczewka kontaktowa asferyczna, jest naniesienie na całą soczewkę mocy, co zapewnia lepszą widoczność dla pacjenta. W każdym swoim punkcie, soczewka asferyczna ma jednakową moc, przez co, nawet jeśli przesunie się odrobinę na powierzchni oka, pacjent nie odczuwa dyskomfortu.

Kontaktowe soczewki asferyczne są w stanie regulować wady od -25D do +25 D. Postąpienie ma wartość 0,25 D, można więc idealnie dopasować soczewkę praktycznie do każdej wady wzroku.

Wprowadzenie soczewek kontaktowych do szerokiej sprzedaży, a także nowe technologie ich produkcji – czyli między innymi miękkie soczewki asferyczne, niebywale dla pacjentów wygodne- pozwoliło osobom z wadą wzroku cieszyć się chodzeniem bez okularów, wykonywaniem czynności, które kiedyś były dla nich niedostępne (jak nurkowanie) a nawet podejmować pracę w zawodach, w których noszenie okularów nie jest możliwe.

Soczewki asferyczne są wysoko cenione przez pacjentów, a wielu z nich uważa, że w soczewkach asferycznych lepiej widzi. Wynika to z tego, że soczewka kontaktowa asferyczna bardziej dokładnie ogniskuje promienie świetlne, co wpływa na poprawę jakości widzenia w porównaniu do soczewek sferycznych.

Oczywiście decyzja co do tego, jaki rodzaj soczewek kontaktowych powinien nosić pacjent, należy do lekarza okulisty. Szczególnym rodzajem soczewek asferycznych są soczewki progresywne. Asferyczne soczewki progresywne używane są do korekcji starczowzroczności, czyli wyrównywania ostrości widzenia z bliskiej odległości, z którąma problemy większość osób po 50 roku życia.